Om met het wereldrecord te beginnen. Dat staat nu, zo leert Wikipedia, op naam van de illustere natuurijscrack Jan Roelof Kruithof. De man die in koelcellen op een fiets trainde voor een Elfstedentocht die steeds niet kwam, reed in 1994 in één etmaal 655,6 kilometer bij elkaar. Dat deed hij in de Dolomieten, op de onoverdekte baan van Baselga di Piné. “Iedereen weet dat het ijs van de Italianen heerlijk is. Maar het zou toch mooi zijn als we met dit record Den Haag en De Uithof op de kaart kunnen zetten”, zegt Kools.
We spreken hem op donderdagmiddag, twee uurtjes voordat hij zijn bed instapt. “Morgen sla ik natuurlijk een nachtje over, dus ik moet wat voorslapen.” Vrijdagochtend om 7.30 uur stapt hij het ijs op. Dat doet de schaats- en skeelerfanaat uit ’s Gravenzande niet alleen. “Ik heb een partij hazen en konijnen voor en achter me”, meldt hij monter. “Dat maakte het aan de ene kant wat makkelijker, want je rijdt uit de wind, maar je moet onderweg wel goed communiceren. Ik heb een strak schema in Excel uitgewerkt, weet precies wat nodig is om mijn doel te bereiken.”
Kools heeft de lat voor zichzelf hoog gelegd. Aan Schaatsen.nl wil hij wel verklappen op welke afstand hij uit wil komen. “Dat is 700 kilometer. Dat betekent dat ik overdag rondjes 47 moet rijden, in de avond worden het 48-ers, in het eerste stuk van de nacht rondjes 49 om te eindigen met 50 seconden per ronde. Of dat lukt hangt van vele factoren af, zoals luchtdruk, de ijskwaliteit, eventuele valpartijen en de fysieke gesteldheid. Af en toe zal er wel een paracetamolletje in moeten voor mijn rug. Maar ik denk dat het moet lukken.”
De bijna-zestiger is goed getraind. Sinds hij in 2008 het schaatsen ontdekte, staat hij wekelijks drie tot vijf maal op het ijs. Hij maakt deel uit van de Honderdronden-groep op de Uithof en met meer dan 13.300 (!) geschaatste rondjes op de teller boekte hij vorig seizoen het Haags baanrecord. Kools heeft dus voldoende kilometers in de benen, en dankzij een stevig stapeldieet van vooral pasta en pannenkoeken ook genoeg brandstof in het lijf. Er gaat bovendien een massa krentenbollen met pindakaas, bananen, ontbijtkoek en multisapjes mee naar de ijsbaan. Die reikt zijn team hem onderweg aan om de inwendige motor draaiend te houden. Hij verwacht al schaatsend ruim 21.000 kilocalorieën te verbranden.
Als die op zijn, en het klokje rond is, hoopt Kools in de boeken te belanden als de nieuwe wereldrecordhouder. De vraag is alleen: in welke boeken? De KNSB en ISU erkennen het 24-uursrecord niet. Er zijn dus ook geen echte reglementen voor. Kools informeerde bij het grote Guinness Book of Records, maar dat bleek een tijdrovende procedure te worden. “Dat was veel te omslachtig.” En er was enige haast geboden, toen het idee deze winter ontstond. Het plan was immers om met deze recordpoging aandacht te vragen voor het Schaatsbelang Zuid-Holland.
Mede vanwege de gestegen energieprijzen, zo werd in december bekend, zou De Uithof na deze winter zijn deuren wel eens kunnen sluiten. Als het zo ver komt, zou dat een zware klap betekenen voor de schaatssport in deze provincie, die de meeste actieve schaatsers telt van heel Nederland. Vandaar dat bezorgde schaatsers, verenigingen en het KNSB-gewest de handen ineensloegen. Samen strijden zij nu als Schaatsbelang Zuid-Holland allereerst voor het voortbestaan van De Uithof, met als doel voor de langere termijn: een duurzame kunstijsbaan in de provincie. Hierover volgt spoedig meer nieuws.
Zo ver blikt Kools nu nog niet vooruit. Voor hem tellen vanaf half acht alleen de eerstvolgende 24 uur. Die gaan zwaar worden, zo veel is zeker. Hij volgt op het ijs de rode lijn, die buiten- en binnenbaan van elkaar scheidt. Dan meet elk rondje dat hij rijdt 385 meter. Kools zal ook tijdens de dweilpauzes en in de publieksuren gewoon doorrijden. “Dat betekent dat ik af en toe een paar centimeter naar links of naar rechts zal afwijken, maar dat gaat voor de uiteindelijke afstand weinig verschil uitmaken.”
Met twee transponders om zijn enkels, eentje links en eentje rechts, wordt via MyLaps exact bijgehouden hoevaak Kools de start/finishlijn passeert. Drie camera’s zorgen voor een livestream, zodat de hele wereld getuige kan zijn van zijn recordpoging. Interesse? Gebruik deze link. “Daar kun je ook exact mijn rondetijden zien.”
Chris Kools weet een beetje waar-ie aan begint. Op inlineskates nam hij al twee keer deel aan 24Kika: 24 uur skeeleren tegen kanker. Maar da’s midden in de zomer, lekker warm dus. “Wat deze poging zwaar gaat maken is de kou”, zegt hij. “Zodra ik bij de Uithof door die flapdeur ga en die kou op mijn gezicht krijg, denk ik elke keer: welke gek heeft bedacht om hier te gaan schaatsen? Als je eenmaal op het ijs staat valt het mee. Maar 24 uur lang is weer wat anders. De kou slaat vooral op je voeten. Dus draag ik een goed pak met lange onderbroek en dubbele hoezen rond mijn schoenen. Je moet je voeten en benen goed in de watten leggen.”