Op een baan van 333 meter in plaats van de gebruikelijke 400 is het logischerwijs makkelijker om een ronde voorsprong te pakken. Het was dan ook al voor de helft van de wedstrijd dat twintig vrouwen het peloton dubbelden. De meeste grote namen waren van de partij: alle drie rijdsters van Albert Heijn – Zaanlander, driemaal BDM-BTZ en veel eenlingen.
Met nog ongeveer 26 ronden op het bord ontsnapte een groep die aanspraak wilde maken op de overwinning. Zonder topfavoriete Marijke Groenewoud, wel met onder meer haar ploeggenote Arianna Pruisscher, Tessa Snoek, Loesanne van der Geest en Yvonne Nauta.
Nauta trekt ons mee de koers in. “Vanaf het begin ging de beuk erin. Het was een klein baantje met ruw ijs. Echt even anders dan Winterswijk, waar het bijna kunstijs was. Met een hele groep vrouwen op zo’n klein rondje is het chaos.” Hoewel Nauta, de Nederlands kampioene allround van 2014, haar sporen verdiend heeft op de langebaan, kon ze goed omgaan met de wisselende omstandigheden. “Ondanks mijn langere benen en mijn langere slag kan ik goed schakelen. Vandaag stelde ik me niet in op Albert Heijn Zaanlander, maar moest ik letten op Tessa Snoek. Zij was mijn ijkpunt.”
Goed gekozen, want de schaatsster van VGR Sport / Vreugdenhil is vaak in de kopgroep te vinden en koos ook in Noordlaren tweemaal de juiste uit. “Zo’n wedstrijd met veel aanvallen ligt ons team”, vertelt Snoek. “Als je zonder Marijke een ronde krijgt, is dat dé kans om een wedstrijd te winnen. Het is jammer dat de kopgroep op het einde niet de slag maakte en nog een rondje pakte. Ik ben heel blij dat ik zo’n lekkere wedstrijd gereden heb, maar het zou wel leuk zijn geweest als we mee hadden kunnen doen om de zege”, aldus de uiteindelijke nummer vijf van de koers.
Ook Van der Geest erkende dat er een kans was gemist. “Een tweede rondje pakken komt niet zo vaak voor. Het was een mooi groepje waar ik ook mijn kopdiensten wilde doen. Waren we niet teruggehaald, dan zouden we een kopgroep van zes hebben gekregen en zou het spel opnieuw zijn begonnen. Alleen kreeg Arianna de opdracht om niet door te rijden. Zij stopte het te veel af. En op kop van het peloton ging Maaike hard rijden. Als kopgroep kregen we de handen niet op elkaar, maar we hadden een goede kans. Nu hadden we weer hetzelfde podium als dinsdag…", want naast Groenewoud mochten Lianne van Loon en Esther Kiel zich weer melden voor de ceremonie.
Van der Geest had zichzelf verbaasd met haar goede vorm. “Dinsdag reed ik voor geen meter, ik had een botte schaats.” In Noordlaren onderschatte ze zichzelf. “Soms heb je tijdens de koers niet door dat je zo goed bent. Pas na veertig rondjes besefte ik dat ik lekker reed, maar toen had ik al veel energie verbruikt. Dat merkte ik in de finale. Gelukkig zat Beau (Wagemaker, ploeggenote, red.) nog best fris en eindigde ze als zesde”, aldus de docente hbo rechten, die haar hele schema moest omgooien om aan de start te kunnen verschijnen in Noordlaren.
Drie aanvalsters gehoord, nu nog de vrouw die medeverantwoordelijk was het voor het stranden van de aanvalspoging, Pruisscher. “Ik kreeg de opdracht om de kopgroep af te remmen. Op het moment dat ik ging ontregelen, kwam het peloton snel dichterbij.” Pruisscher voelde zich sterk, maar mocht niet voor eigen kansen gaan. “Hoe zwaarder de races, hoe beter ik word. Ik heb nog niet vaak dit soort wedstrijden geschaatst, zeker niet op zo’n baantje. Ik vind het hartstikke mooi om dit voor de ploeg te doen. Je weet hoe goed Marijke is, dat overtuigt je om dit te doen. En zo lang ze het afmaakt, wil ik in dienst van haar schaatsen.”