Groenewoud sloot haar EK Afstanden zondag af met tweemaal goud, behaald op de ploegenachtervolging en de mass start. In het slotstuk sprong de Friezin met elf ronden te gaan weg en kreeg Michelle Uhrig mee. De Italiaanse en Poolse vrouwen konden in de achtervolging geen vuist maken, Groenewoud bleef daardoor telkens uit de greep van de groep. Voor haar mede-vluchtster Uhrig duurde de wedstrijd een ronde te lang, zij moest de Hallumse bij het klinken van de bel laten gaan. Groenewoud kon solo finishen en zag achter haar dat Schouten de sprint van de groep won voor Francesca Lollobrigida.
In combinatie met het goud dat ze vrijdag haalde op de 3 kilometer kan Groenewoud terugkijken op een zeer succesvol weekend. Haar eigen conclusie? “Lang niet gek hè”, reageert ze met een brede glimlach. Het is het resultaat van vijf jaar werken in de ploeg van Jillert Anema. “Gewoon goed, de vorm is goed.” Haar status in het langebaanschaatsen is de afgelopen tijd flink veranderd. “Nu ben ik ook degene op wie gejaagd wordt, dat weet ik. Ik probeer me daar niet mee bezig te houden, doe mijn eigen ding.”
Het succes van het EK met driemaal goud en een zilveren plak zag de nuchtere Groenewoud niet helemaal aankomen: “Hier had ik niet op gerekend, het vertrouwen was na de slechte slotdag van het NK niet optimaal. Ik ging toch onzeker het weekend in, maar de overwinning op de 3 kilometer van vrijdag was een mooie boost. Dat geeft vleugels en dan wil je de rest van het weekend alleen maar meer.”
Vooralsnog reed Groenewoud vooral in de schaduw van haar teamgenote Irene Schouten, maar daar is de laatste maanden wel verandering in gekomen. “Ik probeer daar niet heel erg naar te kijken, maar Irene kloppen betekent wel dat je meedoet voor de medailles. Waarom we zo sterk zijn? Ik weet het niet precies. We hebben de sterkste vrouwelijke allroundgroep bij onze ploeg, verder volg ik vooral de schema’s en heb ik blind vertrouwen in mijn coaches.”
De gehele uitslag van het EK is hier te vinden.