Een zege met symboliek voor Harm Visser, de onklopbare

Die blonde, kleine en razend rappe schaatser zal ongetwijfeld verheugd zijn over het antwoord van de vermaarde provinciegenoot die op kunstijs 58 keer juichend de streep passeerde. Visser (23) leert graag van anderen, maar zet zichzelf net zo lief op zijn eigen manier neer in de kleine wereld van de marathonsport. “Ik heb weleens beelden van hem teruggekeken. Toch vind ik dat ik wel iets heb van hem. Ik ben net als hij redelijk stabiel in de bochten. Arjan had nooit haperingen en hij kon heel goed de laatste rechte stukken rijden. Dat kan ik ook, alleen zijn ze nog niet van zijn niveau.”

Visser is momenteel sowieso bezig een indrukwekkend spoor te trekken van zeges dat niet zomaar valt uit te wissen. Vier keer op vijf gereden marathons drukte hij tot dusver een van de schaatspunten als eerste over de finishlijn, de ene keer met wat meer moeite dan de andere. Het been moest in Haarlem heel erg worden gestrekt, want Sjoerd den Hertog was verraderlijk dichtbij (24 duizendsten). Waar hij doorgaans met duidelijk zichtbare juichtaferelen zijn geluksmoment naar een hoger plan tilt, bleven de armen deze keer halverwege zijn lichaam steken. De schijn bedroog, zo onthulde Visser naderhand: hij wist best dat de winst opnieuw voor hem was.

“Ik stak alleen vier vingers van mijn ene hand in de lucht, en vijf van de andere. Vier plus vijf is negen, en dat is het aantal overwinningen dat nu heb behaald. Bovendien vormen vier en vijf het nummer 45, wat ik hier (hij wees naar zijn het nummer op zijn bovenbeen) heb staan. 45 is ook het beennummer waarmee mijn ploegleider Peter de Vries vroeger schaatste. Met hem heb ik een heel hechte band. Dus”, zo meende hij met een grijns, “ik vierde de winst vanavond met wat symboliek.”

“Deze moest wel van ver komen”, biechtte hij op. “Het was niet mijn beste dag, maar ik denk ook dat deze manier van koersen niet onze favoriete wijze is. Het kwam aan op veel controleren, we konden niet anders omdat we Jorrit Bergsma misten wegens een rode kaart. Uiteindelijk winnen we wel, dat is het belangrijkst. En Christian (Haasjes, die in de slotronde er nog van tussen glipte, maar in de laatste bocht onderuit schoof, red.) had ik heus nog ingerekend, want ik had voldoende snelheid. Super zuur voor hem dat hij viel; volgens mij zou er een plek op het podium in hebben gezeten.” Die waren net als verleden week in Den Haag voor dezelfde tegenstanders, in identieke volgorde: Den Hertog tweede, Evert Hoolwerf derde.

“Was niet mogelijk geweest zonder Mats Stoltenborg. Die had vandaag wonderbenen. Ik had het idee Mats zijn gang te laten gaan, wanneer hij ver genoeg zou kunnen weg geraken van de groep. In dat geval had hij van mij voor zijn eigen kans mogen vechten. Nu anticipeerde Jordy Harink zijn uitval in de slotfase, waarna ik Jordy weer moest counteren. Op een gegeven moment was de koek op, deden zich geen mogelijkheden meer voor op zo’n scenario, ook voor Mats niet. Vanaf dat ogenblik wist hij wat zijn rol was. Controleren voor Harm. Dat deed hij op zijn Mats’, en dan besef je: zonder hem zou deze zege er niet zijn gekomen. Hij was vanavond de sleutel voor succes.”

De uitslag van de marathon staat hier.