“Het moeilijke van kunstrijden is dat je geen tweede kans hebt”, vertelt Michel Tsiba. “In bijvoorbeeld het voetbal heb je na een tegengoal kans om te scoren. Of bij het langebaanschaatsen heb je vaak nog een afstand waarop je het kan laten zien. Als wij een fout maken, kunnen we daar niks meer aan doen. Dat is het moeilijke aan de sport, én het mooie.”
Het EK van 2022 was daarin een harde les. Na een sneeuwbalkür krabden de rijders zich achter de oren. Inmiddels is het paar niet alleen technisch gegroeid, maar ook mentaal. “We zijn minder bezig met wat de buitenwereld van ons denkt. Vertrouwen op jezelf in plaats van hopen op een complimentje. Tijdens het EK van 2022 hadden we meer die bewijsdrang. We wilden graag laten zien dat we progressie hadden gemaakt, voor de bond en de buitenwereld. Als Nederlanders wilden we een goede klassering rijden, niet op de laatste plek eindigen. Daar hielden we ons te veel mee bezig en zo ging het juist mis. We schaatsen niet voor een EK of WK, maar uit liefde voor de sport. Omdat we er geen geld aan verdienen, moeten we er ook een beetje plezier aan beleven. Onze ambitie is uiteindelijk om de medailles te strijden, maar als wij het maximale eruit halen en negende worden, is dat net zo mooi als derde.”
“Er zijn kunstrijders die slechter in de training schaatsen en beter in de wedstrijden”, vervolgt Tsiba. “Wij zijn juist in de trainingen stabieler en beter. Daar moeten wij mee leren omgaan. Dat gaat misschien iets langzamer dan gehoopt, maar we zijn de goede weg ingeslagen.” Beide kunstschaatsers zoeken hun eigen route om met die spanning om te gaan. “Daria heeft meer afleiding nodig voordat we het ijs op mogen en maakt grapjes, terwijl ik iets serieuzer ben en de rust zoek. We zijn de afgelopen jaren wel meer naar elkaar toegegroeid. Inmiddels hebben we een middenweg gevonden waarbij we ons allebei comfortabel voelen.” Het koppel is sinds 2018 samen aan het schaatsen en vormt sinds 2020 ook buiten de ijsbaan een paar. Zo hebben de twee elkaar inmiddels wel leren kennen.