De traditionele openingswedstrijd van de Holland Cup in Deventer was een afspraak met importantie. Plaatsing voor het World Cup Kwalificatietoernooi over twee weken in Heerenveen stond op het spel. Voor Gijs Esders was een kwestie van startplekken sprokkelen op de 500 en 1500 meter. De IJsselcup winnen was meer dan een bijzaak voor de man uit Deventer. “Tijmen Snel heeft me hier een paar keer van de winst gehouden, mijn vader roept al drie jaar dat ik deze wedstrijd toch echt eens moet winnen”, zei Esders, die op het podium geflankeerd werd door diezelfde Snel en Rinze Bart de Glee.
Hij voegde daad bij het woord. Binnenkort staat zijn naam op de pilaar bij de entree van IJsbaan De Scheg, dat dit jaar haar dertigjarig jubileum viert. “De 500 meter was niet stabiel, maar de 1500 meter was eigenlijk heel goed”, analyseerde hij zijn races. Esders is naar eigen zeggen op de goede weg. Vorig jaar was het aftasten in zijn eerste seizoen bij de broers Ten Hove. “Genoeg ervaring, ik weet hoe mijn lichaam reageert, heb een bepaalde overtuiging van wat voor mij werkt. Maar daar staat tegenover: Erwin en Martin hebben ook een overtuiging.”
Het vinden van de juiste balans was wat dat betreft niet eenvoudig. “Sommige waardes waren vorig jaar heel goed, maar dat kwam er op het ijs niet uit”, constateerde Esders. Een kwestie van evalueren met de broers Ten Hove en zoeken naar zaken die beter konden. En voor Esders zelf een nieuw hoofdstuk in de constante zoektocht naar verbetering. “Het voelt alsof ik mijn persoonlijke handleiding steeds weer aan het herschrijven ben. Ik spar altijd met coaches over de aanpak, ik stel altijd vragen en heb interesse in wat wel en niet werkt. Dat is het mooie van topsport: puzzelen en proberen.”
Tijdens de ploegenpresentatie werd Esders door de ploegleiding gekscherend neergezet als ‘opa’ van de ploeg. “Ik ben niet eens de oudste hè”, reageerde hij met lach. En toch bleef het wel hangen, vooral bij zijn ploeggenoten. “Het is met een knipoog, we lachen erom. Maar toch: voor die presentatie noemden ze me Gijs, nu is het opa. Daar moeten we van af, er zit nog leven in dit oude beest!”
Dat laatste bewees Esders zaterdag door de IJsselcup eindelijk op zijn naam te schrijven…