Alleen als nummer twee Esther Kiel het peloton zou dubbelen en als eerste zou finishen, zou de rijdster van BDM-BTZ de eindzege kunnen afpakken van Maaike Verweij. Omdat Verweij twee weken geleden een sleutelbeenbreuk opliep, besloot zij niet deel te nemen aan de seizoensfinale. “Als ik die beslissing in mijn eentje had moeten nemen, had ik misschien wel gezegd dat ik zou starten. Maar dat risico moet je niet willen nemen. Met het oog op de toekomst is er meer te verliezen dan te winnen.”
“Heel luxe dat je twee schaatssters uit de wereldtop als meesterknecht hebt. Ik vind het mooi dat het team achter mij stond en in dienst van mij reed”, vertelt Verweij. Omdat ook Arianna Pruisscher geblesseerd was, vertegenwoordigden Irene Schouten, Marijke Groenewoud en Elisa Dul Albert Heijn Zaanlander.
Alhoewel verschillende rijdsters weg probeerden te komen, onder wie Kiel met een uiterste poging voor het klassement, was het gehele peloton nog bij elkaar met drie ronden op het bord. De drie vrouwen van Albert Heijn Zaanlander leidden, al waren Schouten en Anema het oneens over de juiste volgorde.
“Jillert vond dat we voor zekerheid moesten gaan door Elisa de sprint aan te laten trekken. Omdat wij hier met z’n drieën aan de start stonden, wilde ik voor één, twee en drie gaan. Dus ik zei dat ik wel op kop zou rijden met Elisa achter mij.” Omdat Dul last had van haar heup, beëindigde ze de discussie door de kop over te nemen en zich zo op te offeren voor haar ploeggenotes. Ze zette Schouten en Groenewoud in perfecte positie af.
Groenewoud gaf zich niet zomaar gewonnen, maar de wereldkampioene mass start moest het afleggen tegen de wereldkampioene vijf kilometer. Schouten vertelt na afloop dat ze zich niet optimaal voorbereid had. “Het klassement van Maaike was de reden dat wij hier startten. Natuurlijk ook omdat ik deze marathon mee wilde pakken, maar ik heb best een zwaar seizoen gehad. Voor mij was het WK echt de piek. Deze week had ik allerlei afspraken en vandaag dan nog de marathon. Maar als een ploeggenote eerste staat in het klassement, moeten wij er alles aan doen om dat te verdedigen.”
Met zo’n sterk team en zo’n riante voorsprong, kon Verweij heerlijk achterover leunen. Toch beleefde ze het anders. “Ik vond het best spannend als iemand wegreed. Het blijft heel raar om die controle over te geven aan anderen. Maar ik wist natuurlijk zelf ook wel dat de vrouwen zo zouden koersen dat niemand een ronde voorsprong kreeg.”
Na het jongerenklassement vorig jaar mocht de 22-jarige ditmaal de Marathon Cup ophalen bij de prijsuitreiking. Op naar een nieuw doel. “Volgend seizoen wil ik graag een grote prijs pakken. Dus een Nederlandse titel op kunst- of natuurijs of de Alternatieve Elfstedentocht. Deze winter zat ik er vaak bij en heb ik veel podiumpekken gehad. Twee keer stond ik op de hoogste trede, maar dat hoop ik volgend jaar vaker te doen. Je probeert elke keer weer een stapje erbij te zetten", aldus Verweij.
