Jolanda Langeland na acht jaar terug in het marathonpeloton

Langeland is nooit helemaal gestopt, want de afgelopen acht jaar bleef ze trainen op het ijs van Kardinge. ‘’Voor mij blijft schaatsen de mooiste sport. Dat is de reden dat ik elk jaar weer op de baan sta.’’ En nu dus tussen de beloften, omdat er geen competitie is voor masters. Langeland heeft daarentegen nog steeds behoefte aan het wedstrijdgevoel. ‘’Ik voel me goed en het schaatsen gaat lekker. Dus als ik die uitdaging graag nog wil, waarom zou ik dat dan niet doen?’’

Er kwam een mooie kans voorbij haar ervaring over te dragen op jonge vrouwen bij Marathonteam Speelman / Exclusief Vastgoedbeheer via haar tweelingbroer Peter, die het team begeleidt. ‘’Hij vroeg een paar keer of ik nog iemand wist die het team kon versterken. Na een paar keer die vraag dacht ik: het lijkt mij eigenlijk ook wel gaaf om weer een paar wedstrijden te rijden.’’ En zo werd ze onderdeel van het ‘jonge team’ dat zij van tips kan voorzien, terwijl ze zelf ook heerlijk 60 rondjes linksom meerijdt.

Toch vielen de eerste wedstrijden haar behoorlijk tegen, want het rijden in het Beloftepeloton is heel wat anders dan voorheen in de Topdivisie. ‘’Ik vond het erg wennen, want ze vliegen echt alle kanten op. In Heerenveen lagen ze overal voor en naast je op het ijs.’’ Inmiddels heeft Langeland wat meer haar plekje gevonden. De kracht om even harder over te nemen of een aanval te doen is minder dan vroeger, maar haar ervaring en inzichten komen goed van pas. Dat blijkt ook uit de resultaten. Ze stond in de tussentijd vijf keer aan de start van een race om de Daikin Marathon Cup, wat resulteerde in twee keer een plaats in de top-10. In Hoorn werd de aanvalslust van Langeland niet beloond. Na een moedige poging werd ze gegrepen en kwam ze als 22ste over de streep.

Vroeger was Langeland een grote naam in de natuurijsklassiekers, maar ze heeft geen ambities om dit jaar af te reizen naar Oostenrijk of Zweden. Het was oorspronkelijk de bedoeling om alleen de noordelijke marathons te rijden, maar ze stond ook in Haarlem, Den Haag en Hoorn aan de start, omdat ze er erg veel plezier aan beleeft. Afreizen naar het buitenland voor de sport zal voorlopig niet gebeuren. "Voor mij is het leuk voor erbij, maar niet meer mijn hoofdprioriteit zoals dat vroeger lang is geweest."

De laatste keer dat Langeland met Schaatsen.nl sprak, vertelde ze over een opgelopen transpondertrauma tijdens een wedstrijd op het Runnmeer in Zweden. Toen werd ze vanwege het vergeten van de transponders uit de koers gehaald. ‘’Mijn moeder had ze daarna op mijn snijvaste sokjes genaaid die vast zaten aan mijn schaatsschoen, zodat ik ze nooit meer kon vergeten. Dat heb ik nu niet. Dus check ik heel vaak of ik die dingen wel bij me heb. De transponderangst gaat nooit meer weg denk ik.’’

Langeland is overigens niet de enige vrouw die haar rentree maakte in het peloton. Ook marathonheldin Carla Ketellapper-Zielman (39), die verrassend verslagen werd door Langeland in de eindsprint van de Hollands Venetiëtocht, rijdt mee in de Beloftedivisie. Met een zevende en zeventiende plaats doet ze het niet onverdienstelijk, ook voor haar staat het plezier bovenaan.