Joy Beune hoopt het 'meisje van die enkel' uit ieders geheugen te schaatsen

‘Oh, wacht eens even’, zeggen mensen, wanneer Joy Beune zich voorstelt maar ze niet meteen wordt herkend als de topschaatsster, ‘ben jij dat van die enkel?’ “Dat is kennelijk hetgeen men onthoudt”, constateert de Bornse blondine (24) over het moment tijdens het WK van maart 2023 in Heerenveen, waarop een tranenregen over haar gezicht spoelde door het mislopen van de gouden medaille op de ploegenachtervolging voor vrouwen. Beune was geheel volgens de regels gekleed geweest in het juiste (snijvaste) schaatspak, maar een net zichtbaar stukje van haar enkel vormde de aanleiding tot diskwalificatie van de Nederlandse ploeg die even eerder in een nationale recordtijd wereldkampioen was geworden. “Dat janken op tv is de mensen bijgebleven. Moet maar niet meer gebeuren, hè. Ik moet goede sokken hebben, daar ben ik mee bezig. Misschien wat op maat laten maken…”

Beune en de andere twee (Irene Schouten en Marijke Groenewoud) werden als snelsten dus geen wereldkampioenen. Dat is de grootste domper van het mondiale toernooi die nu soms nog wat na-ebt. “Ik moet eerlijk zeggen dat elke keer als ik de rit terugkijk, concludeer dat het een heel speciale was. We reden niet alleen heel hard, maar vooral erg goed. De techniek die ik toen had, die wil ik altijd hebben. Het is moeilijk in een race voortdurend technisch goed te blijven schaatsen. Dat lukte die race perfect. Het team dat daar reed, was met recht een gouden team…” Zonder zichzelf aan te prijzen: “Ik ben heel goed op deze discipline.”

Dat zou ze vast nog liever willen zeggen over de individuele nummers waarop ze nationaal en over de grens de jacht opent: 1500 en 3000 meter. “Daar ligt de prioriteit. De ploegenachtervolging komt erbij. Waar ik nu het best in ben? Niet echt een idee, komend weekeinde rijd ik mijn eerste race, een drie kilometer. Die gaat lekker in de training, want we doen veel duuroefeningen voor die afstand. Ik ben fysiek beter, mentaal sterker, het maatwerk dat Team IKO kenmerkt, heeft me erg geholpen. De individuele begeleiding vind ik fijn. Er wordt per persoon gekeken hoe iedereen ervoor staat. Kun je meer trainingsarbeid aan? Of moet de gaskraan juist wat meer dicht? Er wordt veel gecommuniceerd. Alle mensen van de staf zijn ongelooflijk professioneel. Ja, we zullen wat minder budget hebben dan de grootste ploegen om steeds op trainingskamp te gaan. Dat is echter niet wat ik mis.”

“Ik slaap thuis heerlijk. Heb alle trainingsmogelijkheden thuis. Ik hoef niet per se weg. Bovendien zijn de coaches altijd in de buurt. Alle data die voortkomen uit mijn trainingen liggen direct bij hen. Heb ik gefietst, dan zien ze onmiddellijk hoe het is gegaan. Meestal bellen ze ook even. ‘Joh, hoe ging het?’ Deze benadering past veel beter bij mij. Ik krijg er veel meer rust van. Verleden jaar was alles nieuw: de ploeg, de omgeving, een andere trainingsmethode. Het was allemaal spannend. Inmiddels heb ik veel vertrouwen in de begeleiding gekregen.”

Dat leidt ook tot meer bewustzijn. Beune, nog altijd in het bezit van liefst vijf wereldrecords bij de junioren, verlegt zo haar focus meer naar grotere doelen. “Ik wil winnen. Dat streven heeft altijd in me gezeten, maar ik moest de voorbije jaren ook reëel naar mezelf blijven. Dat lukte me niet op elk moment. Goud veroveren op de Spelen bijvoorbeeld wordt voorafgegaan door een hele route ernaartoe. Ik moet die weg eerst volledig zien te bewandelen, en intussen kijken wat voor mij werkt. Aan alles merk ik dat ik er goed voorsta. Straks is er een moment waarop het moet gebeuren. Dan moet je écht top zijn. Dat vind ik doorgaans wel spannend.” Ze lacht. “Maar ik heb er heel veel zin in.”
De tijd lijkt te zijn aangebroken. Beune zal gaan vlammen. Met dank aan het maatwerk...