Evert van Benthem, oorspronkelijk uit het dorp Ens, maar vooral bekend in combinatie met Sint Jansklooster (niet ver van Meppel), leek geboren voor het schaatsen op bevroren meren en kanalen. Lichtvoetig, met een niet al te lange slag en een uithoudingsvermogen van een onvermoeibaar postpaard, ging hij de elementen te lijf. Wat bleek? Hij stond als marathonschaatser zijn mannetje wel.
Op 21 februari 1985 veranderde Everts wereld voorgoed. Als een gevaarlijke klant tussen de grote namen vertrok hij vanuit Leeuwarden, om er een kleine zeven uur later weer terug te keren. Als eerste, na een eindsprint met vier, dat wel, en dus als winnaar van de Friese Elfstedentocht én als sympathieke volksheld. Veehouder Evert werd voorgoed een Bekende Nederlander. Hij wist toen nog niet dat hij een jaar later (26 februari 1986) op herhaling mocht, met hetzelfde verbluffende resultaat.
Allemaal leuk en aardig, al die gekkigheid rond hem, zijn gezin en zijn boerderij, Van Benthem wilde zelf vooral zijn boerenbestaan voortzetten. Gehinderd door de Nederlandse regelgeving en de aanhoudende belangstelling van toeristen, schaatsfans en noem maar op, besloot hij in de zomer van 1999 te emigreren naar Canada.
En daar schaatst hij elk jaar op het bevroren water van het Sylvanmeer. Hij moet er een stukje voor rijden met de auto, maar dat vindt Evert geen probleem. De rust doet hem goed. Ook op zijn verjaardag, 21 november dus.