Luc ter Haar: ‘Niet mijn beste sprint ooit, maar wel genoeg’

“Ik kon tussen Bart en Gary door, verder heb ik niks meegekregen”, was de korte maar doeltreffende verklaring van Luc ter Haar op hét incident. Het Daikin NK Marathon werd ontsierd door de clash tussen groen en geel, Ter Haar was de gevierde man in het rood-wit-blauw. De energie die de mannen in het wit (met blauw en oranje) de afgelopen weken telkens in de koers leggen, moest een keer uitbetaald worden. “Elke dag werd ik weer iets beter”, verklaarde Ter Haar, die net als het halve peloton ziek was geweest de afgelopen weken. “Ik voelde me steeds zó goed, in de ploegbespreking was er geen twijfel: ‘We rijden alleen voor de winst’.” 

De koers verliep niet helemaal volgens plan voor Ter Haar, die baat heeft bij zware wedstrijden. “Legde er best wat energie in om een kleine groep te forceren, maar het peloton bleef te groot en de laatste dertig ronden ging het gewoon richting een massasprint. Ook omdat Jumbo en Reggeborgh daar baat bij hadden. Het was een kwestie van positioneren, ik koos voor de groene trein en probeerde mee te schuiven. Positioneren is wel een van mijn kwaliteiten, dus ik schoof mee. Ik zat op de tweede lijn, Bart (Hoolwerf, red.) ging naar binnen en hield zijn benen stil. Ik zag een gaatje en ben vol gegaan.” 

Evert Hoolwerf (zilver) en Christian Haasjes (brons) probeerden de ontketende Ter Haar nog terug te halen, maar het was tevergeefs. “Niet de beste sprint die ik ooit heb gereden, maar wel de winnende”, vertelde Ter Haar terwijl zoontje Tommy met de medaille van papa speelde. “We hebben echt voor de winst gekoerst. Vanochtend op de fiets dacht ik al: Ik ga hier echt niet verliezen vandaag... Ik had genoeg tweede en derde plekken, dat begon wel te frustreren. De mindset is veranderd.” 

De dertigjarige Ter Haar won nog nooit een wedstrijd bij de A’s. Tot maandag. “Dit is de mooiste wedstrijd die je kunt winnen, het NK is fantastisch. Deze trui (Ter Haar wijst naar zijn borst) mag ik het komende jaar dragen. Elke eerste overwinning is mooi, alleen is het nu gelijk de mooiste.” Qua overwinningen was het de afgelopen jaren geen vetpot voor de ploeg van Piet Hijlkema. Ronald Kruijer boekte bijna twee jaar geleden een overwinning in Zweden, maar: “Verder stonden we droog. Het was al heel lang een groot doel om op kunstijs te winnen, vorig jaar lukte dat niet... Als ploeg hebben we goed werk verzet, we zijn sterk en hebben veel trainingsarbeid geleverd.” 

Reggeborgh-ploegbaas Roy Boeve baalde van het feit dat zijn team de titel van Evert Hoolwerf niet kon prolongeren, maar hij gunde het de man die vier jaar in het groen/zwart reed: “Als iemand van een ander team moet winnen, dan Luc maar. Hij is bij ons vertrokken omdat hij te weinig won. En het is in principe niet de jongen die vaak gaat winnen. Dat is niet zijn kwaliteit. Maar dat hij een keertje zo wint, dat gaat hij nooit meer meemaken. Dat is dondersgaaf. Ik had liever zelf gewonnen, maar ik gun het hem enorm.” Mooie woorden, aldus Ter Haar. “Vier jaar heb ik met die mannen getraind, ik ben goed met Roy. In het peloton heb ik niet veel vijanden, volgens mij.” 

Niet gek dat Luc ter Haar nog heel lang druk was met het in ontvangst nemen van felicitaties.

Uitslagen van het Daikin NK Marathon staan hier.