Bij Team IKO hanteren ze niet langer een trainingsprogramma voor sprinters, stayers en middellangeafstandsrijders. Nee. Bij IKO heb je een Joy-programma, een Bart-programma en een Gijs-programma. Maatwerk. Dat was de term die woensdagmiddag talloze keren voorbijkwam tijdens de presentatie van de formatie in Café Jaap, grenzend aan de Jaap Eden IJsbaan in Amsterdam. En wie zijn oor te luister legt bij de teamleden, merkt dat ze blij zijn met de nieuwe aanpak.
Welke behoefte heeft de sporter? Waar kan hij of zij beter worden? Wat is nodig om die ene afstand zo goed mogelijk aan te pakken? Het zijn de vragen waar de broers Ten Hove zich samen met trainer Erik Bouwman bij elke schaatser over buigen. "We zijn als professionele organisatie verder gegroeid", zegt Martin ten Hove niet zonder reden. Ze doen het niet alleen. Jacob Veenstra is sinds enige tijd als performance coach betrokken bij de ploeg. Hij bekijkt de data van alle trainingen en analyseert de trainingen van de betreffende schaatser. Op basis daarvan worden de plannen continu gemonitord en kan eerder ingegrepen worden als de sporter bijvoorbeeld overtraind dreigt te raken.
Een ander belangrijk facet is mentale gezondheid. Elke twee weken hebben de teamleden van IKO een meeting met psycholoog Yara van Gendt. Zo kan het welzijn van de sporter preventief gecheckt worden. Indien nodig en als de atleet daar behoefte aan heeft, kan een sportpsycholoog ingeschakeld worden. Een derde thema is voeding. Enkele weken geleden maakte het team de komst van Janneke Ensing bekend. De voormalig schaatster en wielrenster, recent bevallen van een dochter en daarom afwezig bij de presentatie, bekommert zich om voeding.
Het maatwerk past goed bij kopvrouw Joy Beune, die aan haar tweede seizoen in het rood-zwart begint. “Een stabiel jaar, geen enkele wedstrijd was echt slecht”, blikt ze terug. “Daar haalde ik vertrouwen uit en dat wil ik dit seizoen opnieuw.” De huidige aanpak verschilt enorm ten opzichte van de ploeg waar ze haar professionele carrière begon. “Bij Jumbo-Visma had ik het idee dat ik voor iemand anders reed, dat werd ook weleens gezegd als ik me afvroeg waarom ik bepaalde dingen deed. Dan luidde het antwoord: ‘Omdat het voor die ander goed werkt’. Nu heb ik individuele aandacht. Er wordt gekeken hoe je ervoor staat, of je meer aan kunt of dat er juist gas moet worden teruggenomen. Dat vind ik erg fijn. Er wordt veel gecommuniceerd, daar voel ik me goed bij.”
Bij de broers Ten Hove is de 24-jarige uit Borne naar eigen zeggen veel beter op haar plek. “Als ik eerlijk ben vind ik Team IKO veel professioneler dan Jumbo. Deze mannen zijn erg gepassioneerd en de staf vertrouwt elkaar honderd procent en dat zorgt ervoor dat ze elkaar ook op de vingers kunnen tikken als er iets niet klopt. IKO is een ploeg met veel jonge rijders van wie ze willen dat ze allemaal groeien. Natuurlijk willen we winnen, maar voor sommigen is dat nu nog niet reëel. Als er progressie wordt geboekt, beschouwt de staf dat al als een overwinning. Ik krijg van deze benadering vooral meer rust. Ik wil goede races rijden en als ik dat probeer kan ik mezelf naderhand niets verwijten, ook wanneer ik niet heb gewonnen. Bij Jumbo was altijd het idee dat ik moest winnen, anders zou het mijn plek kunnen kosten.”
Professioneel, maar met een familiegevoel. Robin Groot voelt zich er goed bij. De Alkmaarse beleefde vorig jaar haar doorbraak met een vierde plek op het EK Allround, waar ze als reserve toch mocht aantreden. Op het NK Allround eindigde ze eveneens net naast het podium. "Dat familiegevoel, dat vond ik heel fijn", zegt Groot. "Zeker omdat ik wel wat meemaakte vorig jaar. Mijn oom overleed midden in het seizoen. Ik moet mijn ei dan wel kwijt kunnen en dat gevoel heb ik bij Erwin, Martin en Erik. Ik voel me erg op mijn gemak en daardoor heb ik een mega stap gemaakt."
Die prestaties moeten in de nabije toekomst leiden tot dikke persoonlijke records, medailles én een ticket voor de World Cups. “Ik heb mijn eigen inbreng in de schema’s”, zegt Groot, die naast de 1500 meter en 3 kilometer ook wil uitblinken op de mass start en de ploegenachtervolging. Na haar komst bij Team IKO ging ze niet meteen mee in het stramien van Beune, die ze al kende uit haar periode bij Jumbo-Visma. “Ze is ouder, kon meer aan. Ik heb mijn eigen schema gevolgd, fietsen deed ik niet zoveel. Conditioneel was het niet goed, naar Joy kijken had in het begin geen zin. Ik heb samen met de coaches echt mijn eigen plan getrokken om op dit niveau te komen.”