Meedoen aan de mass start op de Olympische Winterspelen in Milaan: dat zit in het hoofd van Bravo die ondanks zijn geringe staat van dienst op de marathon (zes uitgereden wedstrijden afgelopen seizoen, waarvan vier in de Beloftedivisie, het Open NK op de Weissensee en een optreden in de Topdivisie) namens A6.nl/ KMC allesbehalve een slecht figuur slaat. “Miguel kun je uittekenen op wieltjes en dat doet hij op hoog niveau, en daarnaast rijdt hij marathons, dat is bijzonder”, oordeelt ploegmaat Marco van der Tuin. “Miguel is een rustige, lieve jongen, wat je niet vaak ziet bij kampioenen. Die hebben meestal een grote bek. Nou, hij in geen geval. Hij heeft dankzij het skeeleren een geweldige basis. Bovendien leeft hij voor de sport, dus dan pak je het ook snel op. Miguel moet nog wel wat stapjes maken, maar je merkt wekelijks dat hij beter wordt in de trainingen en wedstrijden.”
Die progressie is voorlopig zichtbaar aan het aantal ronden dat hij heeft kunnen meerijden in de eerste drie marathons. Op Kardinge (Groningen) verdween Bravo van het ijs na 37 ronden, een week later strandde hij al op 61 (Utrecht) en in Thialf tikte hij de zeventig aan. Zaterdagavond, op De Uithof in Den Haag kwam de teller pas na de volledige race tot stilstand. “Opnieuw vooruitgang”, sprak hij als de nummer 29 in de daguitslag tevreden. “Ik weet dat ik fysiek sterk ben door het inlinen. Nu moet ik mijn techniek verbeteren, maar dat komt in orde: de ploeg helpt me daarbij.” Waar het aan schort? Van der Tuin: “Zijn rechte stukken zijn slecht, want hij mist de timing nog. Het gevoel met het ijs ontbreekt omdat hij vergeet op de rechte stukken diep te blijven zitten om zo kracht te leveren op het ijs. Hij veert eerder omhoog, wat hij gewend is van het skeeleren. Dat ligt dichter bij zijn natuur. Tijdens de trainingen hebben we voortdurend contact met elkaar, alle jongens proberen hem wegwijs te maken.”
Bravo is dankbaar met alle aanwijzingen. Zonder zou hij reddeloos verloren zijn, sinds zijn grote voorbeeld Diogo Marreiros is gestopt. Die 32-jarige landgenoot, eveneens grootgebracht met de schaatsen op wieltjes, koesterde dezelfde droom als hij. Zijn gids op de ontdekkingsreis was een bekende in de marathonscene: Fausto de Oliveira Marreiros, die tussen 1995 en 2000 de Hollandse toppers naar het leven stond. “Diogo wilde via de marathons naar de Spelen van Beijing om daar mee te doen aan de mass start. In 2020 stapte ik in Heerenveen voor het eerst op het ijs met hem. Corona verpestte het verblijf: na een maand moesten we terug naar Portugal. Pas vorige winter kon ik terug naar Nederland en reed ik bij de B’s. Mijn resultaten waren voldoende voor A6.nl om me bij de ploeg te houden. Men gelooft in me en daar ben ik blij om. Zo kan ik vanuit Heerenveen verder werken aan mijn doel, of droom.”
Geen eenvoudige klus: om mass starts te mogen schaatsen, gelden er een richttijd op een individuele afstand. Op de 1500 meter wordt van een buitenlandse rijder minimaal 1.57,50 verwacht. Bravo reed op 3 oktober 2021 in Inzell een persoonlijk record van 2.02,50. “Ik heb nog wat te doen”, aldus de twintiger uit Lagos. “Dit seizoen richt ik me vooral op de marathons en die limiet, dan kan ik volgend jaar misschien de mass start proberen. Ik voel dat het mogelijk is.”
Aan doorzettingsvermogen zal het niet ontbreken. In januari van dit jaar baarde Bravo opzien door als derde marathonman met een B-nummer te finishen in het Open NK op de Weissensee. “Dat was mijn eerste kennismaking met natuurijs. Had geen idee wat ik moest verwachten van zo’n race, al snapte ik dat het heel zwaar zou worden. Dat klopte, het werd een van mijn moeilijkste wedstrijden ooit, waarin ik in het tweede peloton op de dertigste plaats eindigde. Schaatsen onder dergelijke omstandigheden bleek me goed te liggen. Het benadert meer de manier van skeeleren, met een kortere slag en minder diep voorovergebogen staan. Helaas crashte ik in de tweede lange tocht en kon ik niet doorgaan. De Alternatieve Elfstedentocht was na 130 of 140 kilometer voorbij. Die wedstrijd liep ook lekker; ik kon zelfs wat werk verrichten voor mijn ploegmakkers. Ik denk dat Klasina en Henk-Jan (de eigenaren van de ploeg, red.) mijn potentieel toen hebben gezien. Hopelijk kan ik in januari opnieuw naar de Weissensee, want ik ben van plan nog veel beter te presteren.”
Dat gebeurt dan net als januari jl. in alle anonimiteit. De inlineskater Miguel Bravo mag een local hero in skeeler-gek Lagos zijn, van zijn schaatscapriolen krijgt amper een Portugees iets mee. “Ja, m’n vrienden en familie weten wat marathons op ijs zijn, maar de media besteden geen aandacht aan de sport. Het interesseert me niets, ik probeer er zoveel mogelijk plezier aan te beleven. Mijn ouders, Maria Madalena en Carlos Alberto, ondersteunen me op alle fronten. Ook mijn inlineclub Roller Lagos Clube de Patinagem doet het nodige voor me. Door die hulp kan ik de komende jaren hiermee doorgaan.”