Er vervlogen wel meer dromen in het vrouwenpeloton dat door het verschroeiende tempo compleet verbrokkelde en waaruit elke ronde rijdsters de race staakten. Uiteindelijk zouden 69 vrouwen de koers voltooien, onder wie drie van OCRE/ Haak die anoniem in de groep finishten. Een week geleden was dat heel anders. Met twee vrouwen in de top-10 van het Mobiel.nl NK Marathon op nieuwjaarsdag overtrof de ploeg van OCRE/ Haak de eigen verwachtingen. De negende en tiende plaats voor Janet Beers en Jade van der Molen waren meer dan een houvast voor de komende tijd. “De mooiste periode van het seizoen komt er nog aan voor ons team”, zegt Van der Molen “Onze doelen liggen op natuurijs.”
In haar geval was de korte klassering na het (altijd) zware gevecht op de Jaap Edenbaan extra welkom. De laatste weken van 2022 werkte de rug van de 28-jarige Alkmaarse niet erg meer mee om de rondjes op de kunstijsbanen pijnvrij door te komen. “Ik heb een paar wedstrijden echt moeite gehad, maar putte uit het resultaat van het NK weer vertrouwen. Ik ben al even onder behandeling bij de fysio, die zegt dat alles weer op tijd in orde is. Dat is fijn om te weten: we willen ons later deze maand laten gelden op de Weissensee. Natuurijs ligt ons alle vier goed”, verzekert Van der Molen zaterdagavond in Thialf na de tiende race om de Marathon Cup, waarin ze als negentiende werd afgevlagd. Janet Beers bleek de kortst geklasseerde van OCRE: zestiende.
Van der Molen maakte er ruim zeven jaar geleden prima gebruik van; zij won destijds haar eerste en tot nu toe enige marathon op het hoogste niveau. Geholpen door haar ploeggenotes van toen, Ineke Dedden en Imke Vormeer, slaagde ze erin een ronde voorsprong te nemen op het peloton en zo solo naar de zege te rijden. Dat betekende een vroege opsteker voor haar, want een seizoen ervoor was ze pas van de langebaan overgestapt naar deze discipline. “Ik ben nooit erg bezig geweest met de vraag waarom het sinds die overwinning niet vaker is gelukt eerste te worden. Door de jaren heen heb ik wel altijd goede uitslagen bij elkaar gereden. Het gaat me vooral om het plezier dat marathonschaatsen me geeft. Ik stopte met de langebaan, omdat de gezelligheid van de marathon, het rijden in een team en het tactische spel dat je kunt spelen het veel leuker maakte.”
De eerste ervaring van een tocht op écht natuurijs (de races op de Weissensee in januari 2015, haar eerste seizoen als marathonrijdster) was helemaal geweldig. “Het was even wennen – want daarvoor niet eerder op bevroren openwater geschaatst – maar dat is nu het mooist aan marathons rijden. Het is afzien en tegelijkertijd zó genieten. Ik word er elke winter nog beter in, voel dat ik fysiek vooruitga en de ervaring helpt ook daarbij”, aldus Van der Molen, die bijna drie jaar geleden als vijfde finishte in de Alternatieve Elfstedentocht op het Oostenrijkse meer. Laura van Ramshorst won de tweehonderd kilometer lange kraker.
“Ik zat in een kopgroep die het uithield tot aan de streep. De vier anderen waren net wat sterker en fitter dan ik. Van die wedstrijd heb ik geleerd dat je fitheid van doorslaggevende betekenis kan zijn. Vanuit dat oogpunt hoop ik dan ook dat de rugklachten nu snel verdwenen zijn, zodat we met het team het verschil kunnen maken.”
“Jade en Jessica Merkens zijn onze ervaren krachten”, licht teammanager Daniëlle Bekkering van OCRE/ Haak toe. De Groningse was zes keer de beste in het Open NK op de Weissensee en pakte twee jaar op een rij de winst in de Alternatieve Elfstedentocht (2009 en 2010). Ze lezen de koers goed. Ik leg het altijd zo uit: je moet kunnen tellen en niet kleurenblind zijn. Dat klinkt heel simpel, maar dat is wel het marathonschaatsen. Tellen in de zin van bepaalde grootte vd kopgroep en erbij zijn, en kleurtjes herkennen. Als alle teams erbij zitten moet je er als de sodemieter voor zorgen dat je erbij komt, anders moet jij of jouw ploeg het gat dichtrijden. Die energie kun je beter voor wat anders gebruiken.”