Net als in de vrouwenrace bepaalde intuïtie de uitslag. In het geval van Van der Horst en zijn teammakker van Okay-Interfarms pakte het extra goed uit. Want de nummer 7 was amper vertrokken voor zijn gedurfde solo, of hij zag langs de kant Ten Cate staan. Gevallen en dus uitgeschakeld. "Tja, toen móest ik wel door. Bracht een beetje extra druk met zich mee, eerlijk is eerlijk. Er is namelijk al gewonnen door de anderen.” Wat heet. Wisse Slendebroek zegevierde in Groningen, Ten Cate volgde zijn voorbeeld de week erop (Utrecht) en zeven dagen terugzette eerstgenoemde de rest van het peloton opnieuw te kijk. Oftewel: Van der Horst kon simpelweg niet achterblijven.

Foto: Timsimaging

Er was geen weg terug, nadat de andere twaalf leiders in de wedstrijd (met een ander duo, van Port of Amsterdam) achter zich had gelaten. “Gewoon blijven rijden, de handjes op de rug en proberen m’n tempo vast te houden. Dat waren de gedachten die door m’n hoofd dwaalden. Na een paar ronden zag ik dat mijn voorsprong was gegroeid. Nu is het blijven staan en dan is het in de tas. Mooi hè? Als we met de ploeg deze serie kunnen voortzetten, dat zou wat zijn. Terwijl ik niet eens in topvorm verkeer.”

Die bestelt hij doorgaans voor de periode van het natuurijs. Om dat te bewerkstelligen sla ik het NK Marathon op kunstijs over en verkas ik naar Spanje voor een trainingskamp. Ik zou in de Topdivisie meedoen. Met die drie keer tachtig ronden die ik nu heb gereden, valt er weinig eer te behalen voor mij. Dat is wel het geval op de Weissensee en Lulea, denk ik. De voorbije twee jaar heb ik het eveneens zo aangepakt. Dat heeft gewerkt, mijn basis voor het natuurijs leg ik in Spanje.”

De uitslag is hier.