“Het was een mooi rondje vandaag met veel publiek langs de kanten – mijn complimenten aan de organisatie en de gebroeders Schippers – maar omdat het zo kort was, was ontsnappen moeilijk. In het begin heb ik het zelf geprobeerd en daarna heb ik op bijna alle pogingen gereageerd. Iedereen verschuilde zich achter mij voor de sprint. Daarom ging ik als eerste aan. Het was op de finishlijn heel close met Marijke, maar ik had hem net”, vertelt Fleur Veen.
De bijna ongenaakbare Marijke Groenewoud mocht daardoor na afloop niet de bovenste trede van het podium beklimmen. “Het is voor mij één van de eerste keren dat ik de wedstrijd win en Marijke tweede wordt. Ik heb haar weleens verslagen, maar meestal won ik dan zelf ook niet.” Overigens moet vermeld worden dat de Hallumse op zaterdag al 66 kilometer geskeelerd had tijdens het ONK, waar ze liefst acht minuten eerder finishte dan haar concurrenten. “Marijke zal na gisteren geen zin hebben gehad om vandaag weer met een rondje voorsprong te winnen. Ze nam weinig initiatief om aan te vallen. Bovendien heeft ze een zware trainingsweek op het ijs gehad”, geeft de winnares toe.
Voor Veen was de wedstrijd in Heerhugowaard juist een mooie generale in aanloop naar het WK Inlineskaten, van 26 augustus tot en met 3 september in Italië. “Vandaag heb ik gezien dat het met mijn snelheid en versnelling goed zit.” Een welkome opsteker voor de 24-jarige inlineskatester, die al sinds het EK in juli belemmerd wordt door problemen aan haar schenen. “In Frankrijk kreeg ik daar veel last van. Door de paraboolbaan kwam er veel druk op mijn schenen. Elke dag werd het iets erger. Alleen kun je er tijdens zo’n toernooi weinig aan doen. Ik was erg teleurgesteld na dat EK. We gingen voor de medailles, maar al na de eerste of tweede dag merkte ik dat ik er niet alles uit kon halen.”
Door haar mindere Europees kampioenschap was Veen in eerste instantie alleen geselecteerd voor de marathon op het WK. Later kwam daar het baantoernooi bij, omdat ze met haar collega’s Lianne van Loon en Berber Vonk een gooi zal doen naar een plaats in de top-8 op de relay, die goed is voor de A-status van NOC*NSF en de daarbijbehorende financiële ondersteuning. “Met behulp van mijn coach en fysio heb ik het trainingsschema aangepast. Ik heb minder geskeelerd en mijn trainingen uitgekozen, zodat ik zo fit mogelijk naar het WK afreis.”
“Ik heb deze problemen al jaren, alleen is het nooit zo kritiek geweest als op het EK. Het is een lastige blessure, omdat die zich opbouwt. Naast de pijn heb ik last van instabiliteit en dat is lastig in de bochten van een piste. Pas na het WK kan ik werken aan een permanente oplossing.” Tot die tijd is het zoeken voor Veen. “Het is niet zo dat ik helemaal niet kan skeeleren, anders had ik vandaag geen wedstrijd gereden. Maar het is een heel dun lijntje. Qua vertrouwen, snelheid en gevoel op de skeelers is het zoeken naar de juiste balans tussen rust en inspanning. Het is onmogelijk om in topvorm te raken. Ik heb er wel alles aan gedaan en heb inmiddels vrede met hoe het is.“
In Italië staat Veen weer op de baan met haar teamgenote en beste vriendin Lianne van Loon, die in Heerhugowaard ontbrak. “Zij rijdt eerst op de baan en dan het gehele wegtoernooi. Ik snap dat ze graag haar snelheid wil behouden en deze wedstrijd oversloeg. Het voelde een beetje gek om zonder haar te koersen. Omdat Marijke ook geen teamgenotes had, maakte het niet zoveel uit voor de wedstrijd. Maar ik miste haar wel, vooral in de autorit was het stil zonder Lianne.” Gelukkig zullen ze tijdens het WK weer herenigd worden.