"De sport is eigenlijk een combinatie van verschillende kunstrijdisciplines: solorijden, paarrijden en ijsdansen”, legt Jesse van de Sande (op bovenste foto linksboven) uit. De Bredase is captain van het negentien koppige team, waarvan er drie reserverijders zijn. “Tijdens wedstrijden bestaat een team uit zestien schaatsers. Het zijn voornamelijk vrouwen die deze tak van sport beoefenen, maar sommige ploegen hebben er ook mannen bij. Hier zijn geen regels voor, alleen het aantal rijders staat vast."
De strijd om het Nederlandse WK-ticket ging tussen twee groepen. “De coaches van Team Ice United en Team Illumination uit Eindhoven hebben in overleg drie ISU-wedstrijden uitgekozen als selectiemomenten. De ploeg met de hoogste totaalscore van de gereden korte en lange küren kwalificeerde zich”, vertelt Van de Sande.
Omdat het synchroonschaatsen nog onbekend is bij het grote publiek, neemt de captain van het team graag alle ins en outs door. Te beginnen met de regels. “We hebben ieder jaar een soort regelboekje met elementen die in de küren moeten zitten. In de korte kür heb je vijf elementen. Ieder jaar wordt bepaald welke dat moeten zijn. En in de lange kür zijn dit er tien. Per element heb je vier levels die je kunt halen en per level staat er omschreven wat je daarvoor moet doen.”
En de naam van de sport zegt het al, alles moet synchroon zijn. “Bijna alles”, corrigeert Van de Sande met een glimlach. “Het kan zo zijn dat je bijvoorbeeld qua choreografie per viertal net wat andere dingen doet. Maar het geheel is dan wel synchroon. De expressie speelt hierin ook een belangrijke rol. We spreken met elkaar nauwkeurig af welke gezichtsuitdrukking we hebben bij ieder deel van de muziek, de richting van het kijken en hoe lang we dit doen.”
De scores bestaan uit twee gedeeltes, zo legt de synchroonschaatsster uit, die in het dagelijks leven namens adviesbureau Greendish horeca en catering adviseert op het gebied van verduurzaming. "Je hebt enerzijds het technisch gedeelte. Dit zijn de elementen en de bijbehorende levels. Het tweede stukje van het cijfer, ook wel de ‘Program Component Score’ genoemd, bestaat uit het beoordelen van skating skills, compositie en presentatie.”
En wie denkt dat het WK een betaald snoepreisje is, heeft het mis. Van de Sande: “Bijna alles wordt uit eigen zak betaald. Het vinden van sponsoren is lastig voor een minder populaire sport. Daarom hebben we verschillende sponsoracties lopen om toch wat geld op te halen, zodat het iets minder duur voor ons is. Bedrijven kunnen dan sponsorpakketten bij ons afnemen en wij halen bierkratten op in studentensteden. Laatstgenoemde is voor dit artikel iets minder relevant, lijkt me”, knipoogt de captain met een lach.
Met bijna negentien jaar synchroonschaatservaring is Van de Sande één van de routiniers van het team. Twee keer eerder stond ze op het WK. “Vorig jaar was het in Hamilton en in 2016 reden we in Boedapest. Voor mij is het de eerste keer dat ik voor het schaatsen naar de Verenigde Staten afreis. Dat is al een belevenis op zich. Ik kijk er enorm naar uit. Ook vanwege het plezier wat we met elkaar hebben. Om hier nog één keer onze küren te kunnen laten zien. We zijn vanaf onze vorige wedstrijd tot nu nog allerlei dingen aan het verbeteren. Het zou mooi zijn als we die verbeteringen ook kunnen laten zien; dat het allemaal op zijn plek valt.”