Thrillerachtige goldrush van TeamNL shorttrackvrouwen

Te gek. Surrealistisch, bijna. Geen armen de lucht in van vreugde, wel van vertwijfeling. Want wie had er nou gewonnen in die adembenemende rush naar de streep op het ijs van de Mokdong Arena in Seoul, waar in maart al zoveel medailles in de wacht waren gesleept? Selma Poutsma hapte, hangend over het veiligheidskussen, naar lucht, Xandra Velzeboer bleef gebiologeerd naar het scorebord kijken, terwijl ze haar handen voor zich samenvouwde, alsof ze even snel een schietgebedje deed voor een goede afloop. Een paar tellen later brak de lach door op haar gezicht, op dat van Selma, bij iedereen die achter de boarding in het oranje gehuld vol spanning had staan meeleven in de 43 seconden durende thriller. Het scorebord loog niet: 1. Selma Poutsma, en 1. Xandra Velzeboer. Of omgekeerd. De 500 meter was opnieuw van Nederland. Met een stukje daarachter een Chinese, Ye Wang, die als figurant in de razendsnelle eenakter brons verdiende.

Een mooiere apotheose was niet denkbaar, en tegelijkertijd zo perfect passend bij de gebeurtenissen van de voorbije maanden. Waar Velzeboer, de regerend wereldkampioene op het sprintnummer, in de voorgaande drie wereldbekers keer op keer bewees dat zij de onkreukbare koningin is op de show die voorbij is voordat je er erg in hebt, liet Poutsma zien dat ze in dezelfde discipline minstens zoveel potentie heeft als haar succesvolle ploegmaat.

Haar kracht zit ‘m vooral in haar onwaarschijnlijk rappe eerste meters van de race. Wedstrijd na wedstrijd bewees Selma in het eerste gedeelte van het seizoen dat ze op de start mannelijke explosiviteit in de benen heeft. Ze vertrekt zo hard dat ze daarmee een voorsprong verkrijgt op de rest die meestal niet meer kan worden goedgemaakt door de andere vrouwen. Met uitzondering van een: majesteit Velzeboer. De Culemborgse beschikt namelijk over de eigenschap dat ze gedurende de 500 meter elke ronde weet door te versnellen en in de slotfase niet meer te houden is.

Die twee verschillende racestijlen zijn sinds de derde week van oktober, toen de World Cup 2023-2024 met een dubbel weekend in Montréal werd afgetrapt, bepalend geweest op de sprint. De uitslag was steeds identiek, wat betreft de belangrijkste klasseringen: 1. Velzeboer, 2. Poutsma; overigens, met uitzondering van de tweede opvoering in de Canadese stad, waar Xandra min of meer bestolen werd van het goud door een zeer discutabele penalty. Wat eveneens elke keer terugkeerde, was het op elkaar lijkende  koersverloop. Poutsma katapulteerde zichzelf naar de kop, hield Velzeboer drie ronden achter zich, maar wist ook dat de blonde kopvrouw van de Nederlandse selectie vroeg of laat een gaatje in haar defensie zou vinden om erlangs te vlammen.

De thriller van Seoul week behoorlijk af van de voorgaande confrontaties. Poutsma had niet de gewenste startpositie 1, maar moest vanaf stip 3 vertrekken. Velzeboer had juist wel het voordeel van de plek die de kortste weg is naar de eerste bocht. Ze verslikte zich evenwel, miste de start volledig en moest als derde rijdster een haast utopisch karwei zien te klaren, wetend dat ver voor haar een Chinese en Selma als jachthonden naar de meet jakkerden. Poutsma reed de longen uit haar lijf. Hoe dichter ze bij de poort naar het gouden paradijs kwam, hoe moeilijker de meters onder haar doorgleden. Het werd nog net geen stilvallen, en racen veranderde zichtbaar in ploeteren, terwijl Velzeboer een nieuw vaatje energie vond om extra gas te kunnen geven. Samen stormden ze uiteindelijk op de finish af, om precies gelijk de voorste schaatspunt door de elektronisch tijdwaarneming te laten registreren.