Eerst even terug naar afgelopen zaterdag. Joy Beune ging in Polen het ijs op met Irene Schouten en Marijke Groenewoud om goud te rapen op de achtervolging. Dat was ook ruimschoots gelukt, ware het niet dat Beune haar transponders niet om de enkels had en alle arbeid voor niets was. Coach Erik Bouwman voelde zich schuldig en nam het op voor zijn pupil. “Nu is het vooruitkijken”, zegt de Groningse coach enkele dagen later in Thialf. “Ik kan er een paar dingen over zeggen: Het is gebeurd, het is dom en niet leuk. Achteraf kunnen we het heel goed verklaren. Ze was gefocust op die enkels (de blote enkels van Beune waren in maart de aanleiding voor een DQ op het WK Afstanden, red.), daar lag echt de nadruk op.”
Onacceptabel en in de woorden van Bouwman ‘knap waardeloos’ dat Beune op die manier voor de tweede keer in een jaar zo’n rol speelt. Maar de vrouw uit Borne heeft het achter zich gelaten, teruggekeerd op het ijs van Thialf maakte ze een frisse en opgewekte indruk. Op de eerste reactie dat de transponders weggenomen waren en waar veel ophef over ontstond, kwam ze later terug. "Toen bleek dat de transponders weg waren, zocht ze naar een verhaal. Uit paniek", aldus Bouwman. Intussen staat de Nederlandse ploeg wel voor een opgave: Er moet tijdens de aankomende World Cup in Salt Lake City hard gereden worden om een WK-ticket veilig te stellen. Dat is toekomstmuziek aangezien er tussendoor nog heel wat belangrijke afspraken op het programma staan.
Wel vindt Bouwman dat er gekeken moet worden naar de invulling en taakverdeling van de staf die betrokken is bij de ploegachtervolging. Bondscoach Rintje Ritsma had het over een ‘oppas’ die nodig zou zijn. “Een iets andere benaming misschien, maar je moet zorgen dat er vanuit de begeleiding een dubbelcheck is. Het huidige takenpakket is wat dat betreft niet helemaal waterdicht, denk ik. Bij de individuele afstanden weten we precies wat er moet gebeuren, op zo’n teamonderdeel is het een grijs gebied.” Hij vervolgt: “Ik was zaterdag niet de assistent van Rintje, je wilt op zo’n moment ook niet met z’n allen om die schaatsers heen staan. Voor mij was het even kijken of het goed was met de enkels, een duimpje omhoog en toen ben ik weer vertrokken. Achteraf kon ik mezelf wel voor de kop slaan, we hebben het niet goed afgestemd. Dat had ik echt wel even kunnen checken.”
Het is een afgesloten hoofdstuk voor Beune, Bouwman en Team IKO. “Ze schaatst heel goed”, zegt Bouwman. De bronzen plak op de 1500 meter achter Miho Takagi en Marijke Groenewoud was het bewijs dat het met de vorm wel goed zit. Al had ze met de vele vierde plaatsen in de World Cups ook al aangetoond dat het niveau van Beune prima is. “Puur naar het schaatsen kijkend ligt haar niveau heel hoog, daar zijn we hartstikke tevreden mee.”
Beune is geen uitzondering. Jesse Speijers (5 kilometer) en Sebas Diniz (500 meter) waren dé verrassingen van het World Cup Kwalificatietoernooi. De jonge sprinter debuteerde in Obihiro op de kortste afstand met een valpartij. “Pech, maar dan loop je wel achter de feiten aan”, aldus Bouwman. “Het was een valse start van zijn World Cup-cyclus en dan ben je veroordeeld tot de B-groep. Dat is een heel ander sfeertje, een andere manier van opladen. Maar gelukkig heeft ook hij zich herpakt en mocht Sebas afgelopen weekend weer in de A-groep rijden. Dat past weer in het schema richting de periode tussen kerst en oud en nieuw, daar moeten we pieken.”
IKO koos ervoor om de World Cup in Stavanger te laten schieten. “De reis naar Azië hakte er flink in, om dan meteen weer te gaan reizen voor één 500 meter... We namen even gas terug om de jetlag te verwerken en de prikkels in te bouwen die wij voor december belangrijk achten.”
Dan moet ook Speijers er weer in slagen om te pieken, denkt Bouwman. Hij vertelde na zijn succes op de 5 kilometer van het WCKT uitgebreid over zijn variant op het schema van Nils van der Poel, die zijn programma deelde na de succesvolle Olympische Spelen in Beijing. Bouwman en zijn collega’s lazen dat document aandachtig en namen er wat specifieke punten uit mee. “Maar wel met een eigen sausje”, benadrukt de coach. “In de zomer hebben we zo’n beetje alle intensiteit vermeden, daarna hebben we een groot blok op treshold (het omslagpunt, red.) getraind. Dat kwam de wedstrijdsnelheid ook ten goede. Je zag het bij Jesse ook terug. Die had geen idee op welke snelheid hij de 10 kilometer moest aanvliegen, simpelweg omdat we daar nog geen enkele aandacht aan besteed hadden.”
Nu is het zaak dat niveau weer te benaderen als het Daikin NK Afstanden op het programma staat. “De plaatsingsrace was zijn absolute toprit, maar hij reed in de World Cups ook steeds onder zijn persoonlijk record van vorig jaar. Steady, een hoog niveau. Daar zijn we blij mee. Nu werken we eraan dat kunstje tijdens het NK nogmaals te flikken.”
Meer informatie over het Daikin NK Afstanden staat hier.