De wereldtopper bij de mannen kwam vlekkeloos door de meeste van zijn races, maar kon een val op de 500 meter niet voorkomen. Hij was onderweg een aanval te plaatsen op de koppositie de Koreaan Daeheon Hwang toen zijn schaats wegbrak. “Met twee kamikazes in mijn rug wist ik dat het gedaan was”, zei Van ’t Wout na afloop. Hij is op die afstand veroordeeld tot de herkansingen die zaterdagmorgen gehouden worden. “Baal ik een beetje van, maar verder ging het lekker.”
Van ’t Wout was de afgelopen maanden het zorgenkind van bondscoach Niels Kerstholt. De man uit Sint Johannesga kampte met een vervelende enkelblessure, kon daardoor minder arbeid verrichten en werd een tijdje uit competitie gehouden. Tot vervelens toe van de man zelf, die het liefst uren maakt op het 111-meterbaantje. De speciale schoen gemaakt door materiaalman Kip Carpenter zorgt ervoor dat Van ’t Wout helemaal geen zorgen meer heeft over zijn blessure, ondanks dat het herstel nog niet helemaal compleet voltooid is.
“Zelfs vallen deed geen pijn”, verklaarde Van ’t Wout over zijn voet. “Een mooie opsteker, voor het eerst sinds Korea voelde ik geen pijn na een valpartij. Testen met het vallen heb ik vaak genoeg gedaan, vandaag voelde het goed. Een mooie opsteker.” Daarbij komt dat het gebrek aan wedstrijdritme Van ’t Wout ook weinig lijkt te deren. “Ik ben fit”, zegt hij. Op de 1000 meter kon hij zijn fitheid testen tegen William Dandjinou, de Canadese wereldtopper. “Kon hem zo makkelijk passeren, dat geeft toch een goed gevoel.”
Dat Van ’t Wout die rit verloor, kwam door de ijverige Ierse rijder die vroeg in de rit naar een ‘toevoeging’ zocht. “Hij zocht echt naar een penalty, dat kan heel je toernooi verkloten.” Het tergde hem direct. “Zes ronden op kop gestoomd waardoor Dandjinou aan het eind nog voorbijkwam. Was een beetje boos op die Ier, niet helemaal tactisch gereden.”
Door de val moet Van ’t Wout zaterdagmorgen vroeg in actie in de herkansingen voor de 500 meter. “Morgen drie keer aan de bak, warming-up tijdens de herkansingen voor het hoofdprogramma. Dat is op zich wel fijn. Koud die 1500 meter ingaan maakt het nog veel zwaarder, je kunt buiten het schaatsen niets doen wat diezelfde verzuring opwekt. Dat is een geluk bij een ongeluk, I guess.”