Na amper 26 ronden lag de Rein Zwart Bokaal grotendeels in de plooi. Een kopgroep van tien man was vertrokken op een expeditie waarvan de uitkomst op dat moment onbekend was. “Dan heb je tijd om aan van alles te denken”, klonk het uit de mond van Tjerk de Boer. “Dan gaan er zoveel scenario’s door je hoofd: Zijn m’n schaatsen nog goed? Zitten ze los? Moet ik straks sprinten? Oh jee...” Die twijfel is tekenend voor de 24-jarige schaatser uit het Friese Weidum. Zelfs na zijn overwinning in Thialf had hij er moeite mee te geloven dat hij in staat was te winnen op het hoogste niveau.
Niet zo gek ook, nog geen jaar geleden was De Boer klaar met schaatsen. Finito, basta, klear. “Ik heb veel pech gehad”, vertelde hij aan de rand van de Heerenveense ijspiste. “Ik wil er niet te zwaar aan tillen, maar het was veel kommer en kwel. Weer geblesseerd, ik dacht: Schaatsen is niet voor mij. Het plezier was weg, ik wilde iets anders doen.” Oud-marathoncrack Arjan Stroetinga was de man die De Boer wist te verleiden tot deelname in het peloton. “Hij bracht me op andere gedachten, Jillert gaf me vervolgens de kans en nu dit... Die film kwam terug, het voelt allemaal zo kortgeleden. Vanochtend kreeg ik op Facebook een herinnering dat ik vorig jaar op deze dag bij een concert van De Hûnekop was. Het kan raar lopen, dat is duidelijk.”
In de tienkoppige kopgroep was de rijder uit de stal van Anema de snelste, zoveel was voor de buitenwereld duidelijk. Zelf had De Boer er niet zo’n hoge pet van op. In een goed gevuld Thialf maakte de Weidumer korte metten met zijn twijfels. De talloze counters van het peloton leverden niets op, klassementsleider Harm Visser spurtte naar de twaalfde plek. Het toneel werd vrijgemaakt voor de vluchters. “Dan zit je daar met allemaal mannen die ik vorig jaar nog op de livestream zag rijden, ineens was ik onderdeel van die groep. Dan moet het toch gebeuren. Ik durfde überhaupt niet te denken aan de overwinning, maar wilde voluit mijn sprint rijden en kijken waar het schip zou stranden.”
“Tsja, bizar dat het lukte”, ging De Boer in een adem verder. Op 500 meter trapte hij de ultieme versnelling aan en liet hij Robert Post (Jumbo-Visma) en Jeroen Janissen (Okay-Interfarms) kansloos: De magistrale zege een feit. “Ik heb zo vaak waardeloze finales gereden, dat vond Jillert tenminste. In die positie verkrampte ik zo vaak, maakte schoonheidsfoutjes en wist niet wat te doen. En nu? Alles ging goed”, sprak hij met ongeloof op zijn gezicht. Het werd binnen de muren van Royal A-ware zelfs een 'running gag’: “Jillert zei dan tijdens de voorbespreking: ‘Tjerk, we gaan helemaal voor jou.’ Maar toch was er vandaag het vertrouwen toen ik als enige van de groep in de kopgroep zat, ze lieten ons rijden. Daar sprak wel vertrouwen uit.”
Hij kan hard en onverbiddelijk zijn, maar het contact na afloop met Jillert Anema was veelzeggend: “Een lange knuffel. Geen woorden, maar achter die knuffel zat heel veel. Dat sprak boekdelen”, ging De Boer verder. “Dit is een supermooi team, Jillert heeft altijd vertrouwen in mij gehouden, veel meer dan ikzelf had. Dat ik dit doet... Deze is voor m’n vader én voor Jillert, de twee mannen in mijn leven.”
Tjerk de Boer: Rûchhouwer op de dansvloer en sinds vanavond ook een afmaker op ijs...
Uitslagen van de Daikin Marathon Cup - Rein Zwart Bokaal staan hier.