De ambities van nieuwkomer Team Magnifiek? “Eén, twee en drie, net als vorig jaar in Heerhugowaard”, sprak een lachende Berit Gunderson na afloop van de vierde race om de Reggeborgh Marathon Cup, wetend dat dit doel waarschijnlijk erg hooggegrepen was. In die Noord-Hollandse plaats eindigden Beau Wagemaker, Gunderson en Sofia Schilder – bij afwezigheid van enkele toppers – in augustus 2022 met hun drieeën op het podium van Toer de Waard. Daar werd voor het eerst gesproken over een skeelerploeg. “Ik zei tegen Beau dat als we de krachten zouden bundelen, we als team zouden kunnen koersen. In de winter berichtte ze mij dat ze het wilde doen.”
Schilder, Thirza Gorkink en Iris Tiben voegden zich bij de ploeg. De vijf vrouwen delen hun liefde voor het skeeleren en gaan alle marathonkoersen af. Gunderson: “We zijn allemaal intrinsiek gemotiveerd. Iedereen voegt wat toe aan het team. Bovendien kunnen we goed met elkaar overweg.” Want voor de vijf vrouwen staat ook het plezier centraal.
Naast ploegen als BDM-BTZ en Double FF Inline zijn er weinig fronten in het peloton. Dat nu een gehele ploeg is ontstaan die zich focust op het inlinen, is daarom bijzonder. “We zagen wel kansen en ik vind het echt een leuke sport, net als die andere meiden. Het is mooi om te zien dat we het zo goed voor elkaar hebben dit jaar. Dat motiveert me”, aldus Gunderson.
“Inmiddels staat er echt een team”, vertelde Wagemaker. Met sponsoren, wedstrijdpakken en een Instagramkanaal mag Magnifiek serieus worden genomen. “Niemand hoeft financieel iets bij te leggen. Dat was in het begin nog wel een zorg.” Qua resultaten kan Wagemaker als kopvrouw gezien worden, maar daar wil de bescheiden rijdster niets van weten. “We willen het met z’n allen doen, iedereen draagt haar steentje bij. We bespreken vooraf de wedstrijd en als iemand andere ideeën heeft, luisteren we daarnaar.”
Hoe zwaarder de koersen, des te beter Wagemaker in haar kracht komt. “Marathons vind ik het leukst met een slecht stukje asfalt zoals hier of het krappe bochtje van Poederoijen.” Het podium mocht ze deze zomer nog niet te beklimmen, maar daar wil ze graag verandering in brengen. “Marijke steekt er bovenuit, maar daarachter zijn veel gelijkwaardige rijdsters.”
De koers van de vijf meiden in het oranje-zwart in Nijelamer verliep moeizaam. Nadat Groenewoud er solo vandoor was gegaan, bleef Wagemaker met vier vrouwen van BDM-BTZ en Berber Vonk achter. “Toen werd het lastig. Omdat BDM-BTZ om beurten aanviel, moesten we steeds reageren. Esther (Kiel, red.) ontsnapte en had al snel een groot gat. Ik begon te twijfelen: ga ik wel of niet? Vorige week in Rijssen besloot ik de oversteek niet te maken en daar baalde ik van. Dus vandaag probeerde ik het wel”. Kiel werd teruggehaald, maar Ineke Dedden en Elsemieke van Maaren gebruikten Wagemaker dankbaar als springplank en pakten de podiumplaatsen.
Had ze het anders moeten doen? “Ik moet er nog even over nadenken voor de volgende keer. Wat is het beste? Misschien moet ik overal op reageren, zodat er niemand weg kan. Nu heb ik sowieso niets. En dan heb ik tenminste nog een kans. Mijn sprint is immers niet mijn sterkste punt… Het blijft een moeilijke puzzel”, besloot Wagemaker.
Marijke Groenewoud revancheerde zich voor haar zeldzame nederlaag van vorige week, toen ze het in Staphorst in de sprint moest afleggen tegen Lianne van Loon. Halverwege de koers nam ze al afscheid van haar concurrenten om alleen op avontuur te gaan. “Het was een lange tocht in m'n eentje, maar ik had een lekker tempo en kon het goed volhouden. Ik vond het irritant om in het peloton te rijden. Iedereen keek naar mij en sprong achter mij aan als ik wilde aanvallen, zonder een keer over te nemen. Daarom ben ik maar alleen vertrokken."
