Een Whatsapp-bericht, uren nadat de vijfde race van de C-klasse in de Open Friese Kampioenschappen Skûtsjesilen (IFKS) is gevaren. ‘We moesten nog naar de technische keuring. Daarom duurde het heel lang voordat we aan wal waren.’ Aha, dat is de reden dat de broers Hoolwerf, vooral bekend van het marathonschaatsen, niet meer konden worden getraceerd in Echtenerbrug.

Eerder op de dag zijn ze met de Bunsjoter als tiende in een vloot van vijftien zeilende skûtsje-reuzen op het Tjeukemeer de finishlijn gepasseerd. Dat is geen resultaat om wild van te worden. De Bunsjoter is al bij de start de mist ingegaan, kwam vervolgens heel slecht uit bij het ronden van de eerste boei en daarna? Is het achter de feiten aan zeilen geworden, toch?, is de reactie per app terug. Evert reageert direct: ‘Klopt. Gegokt op een andere koers dan de rest, en verloren...’

Foto: Léon de Kort

Tja, dat is ook het geval in deze sport. Moeder Natuur helpt soms een handje, en neemt op een ander moment letterlijk de wind uit de zeilen. “Dat nekte ons begin deze week ook. De wind ging liggen, we haalden de boei niet meer en belandden in het gedrang. Toen lagen we net op de verkeerde plek en vielen we heel ver terug. Anders zouden we top-3 hebben gevaren”, vertellen de twee eerder op de ochtend, wanneer ze met de rest van de vijftien koppen sterke bemanning zijn gearriveerd bij de bijna twintig meter lange boot die volgend jaar een eeuw oud is. Terwijl de anderen aan boord stappen en de voorbereidingen treffen voor de wedstrijd, nemen Bart en Evert even de tijd om over deze hobby te praten.

Het verhaal is simpel: maten van Bart houden zich al langer bezig met watersport. In de haven van Bunschoten ligt de grootste bottervloot ter wereld, alle schepen zijn overgebleven van de visserij-periode op de vroegere Zuiderzee. Zes van die exemplaren behoren toe aan een stichting die ze verhuurt voor recreatieve doeleinden. “Wij zijn in het verleden met zo’n boot gaan varen en toen ontstond het idee bij mijn vrienden om een skûtsje te kopen, zodat ze zouden kunnen meedoen aan de IFKS. Dat is de Bunsjoter geworden. Vorig jaar deed die voor de eerste keer mee aan de wedstrijd”, lepelt Bart op uit zijn geheugen.

Poster

"De tochtjes die wij meegingen, waren zo goed bevallen dat we hebben gevraagd of we ook deel mochten uitmaken van de bemanning. Vorig jaar hadden we rond deze tijd trainingskampen van de ploeg, nu waren we in de buurt", aldus Evert. "En gelukkig kon de schipper, Jan Pieter van der Stroom, ons wel gebruiken." Bart moet het zwaard bedienen, zijn oudere broer trekt aan de touwen. "Het is pas het tweede jaar dat deze kerels wedstrijden zeilen, daarom is het nog wat zoeken naar wie er op welke plaats het best functioneert. Een aantal heeft ervaring, zij weten wat er moet gebeuren. Op een skûtsje heb je echter ook, en dat klinkt lullig voor onszelf, domme krachten nodig die verschrikkelijk sterk zijn om aan touwen te sjorren. Dat kunnen Bart en ik heel goed", klinkt het lachend. Serieus erachteraan: "Vergis je niet: dit is heel hard werken."

“En in teamverband”, verklaart Bart. “Je moet het met elkaar doen. Dat zijn we wel gewend met Team Reggeborgh in het marathonschaatsen.” Evert: “Vloeibaar water is dan weer wat minder ons ding. Deze week is een soort ontspanning voor ons, een uitlaatklep, effe lekker weg van het schaatsen. ’s Morgens zeilen, ’s middags op de racefiets trainen of hiervandaan naar Thialf om te schaatsen, en in de avonduren feesten. Niet te gek, want we worden de volgende dag fit aan boord verwacht.”
Bart opnieuw: “Op de boot is het supergezellig. We hebben een mengeling van jong en oud. Tegelijkertijd is iedereen tot op het bot gemotiveerd om te presteren. Zodra het startschot heeft geklonken, zijn ze allemaal retefanatiek en dat vind ik het mooist. Daar ben ik sporter voor. Iedereen aan boord wil winnen.”

Foto: Léon de Kort

 Dat het daar de afgelopen dagen niet echt van is gekomen, deert niemand. Hard zeilen is een kwestie van ervaring. “We leren elke dag weer bij. In 2024 is de Bunsjoter honderd jaar. Dan moeten we maar uitpakken..”, oordeelt Evert, die ondertussen van de wal op de dek springt. Over een uur is het pezen geblazen aan de touwen om een beetje wind te vangen….