Zilveren Joy Beune: ‘Wat gebeurt hier?’

“Ik was hard voor mezelf na de teleurstellende drie kilometer en besprak met de coaches of ik de vijf kilometer wel moest schaatsen. Van hen hoefde ik niet mee te doen, ze lieten de keuze aan mij. Kjeld zei tegen mij: ‘Volgende week moet je een EK rijden, dus als je de vijf niet wilt schaatsen, hoef je niet te gaan. Wees niet zo streng voor jezelf.” Met de slechte bochten van de 3000 meter in haar achterhoofd wilde Beune zich herstellen op de langste afstand. “Ik benaderde het als trainingswedstrijd om de foutjes eruit halen.”

Ze richtte haar vizier op een verbetering van haar persoonlijk record: 6.58,00. “Na mijn race zag ik 6,52 op de borden staan. Wat gebeurt hier?!  Ik wist van tevoren echt niet wat ik kon verwachten, maar de tweede plek leek onhaalbaar. Mijn coaches gaven me tijdens de rit op de kruising nog mee dat ik zo wel een tien kilometer kon rijden.”

Het typeert de goede sfeer binnen de ploeg. Bij IKO verdween voor Beune het idee dat schaatsen een ‘kutsport’ is en kwam het plezier terug. “Sinds vorig jaar voel ik me weer heel goed met nieuwe mensen om me heen, een andere aanpak en meer vrijheid.” Ze vindt het fijn dat er naar haar input geluisterd wordt. “Alles is bespreekbaar. Als de coaches het oneens zijn, zeggen ze dat. We staan met de neuzen dezelfde kant op en doen er alles aan om ons plan te laten slagen.” In haar jaren bij Jumbo-Visma ging het er anders aan toe. “Jac (Orie, red.) heeft zijn eigen visie en daar had ik weinig input.”

De gebroeders Ten Hove kijken naar de persoon Beune en leren het trainingsbeest steeds beter kennen. “Ik krijg wattages mee voor mijn fietstrainingen en ga daar boven zitten, omdat ik denk dat ik het beter kan. Zij zien die data binnenkomen en sturen mij vervolgens een appje: ‘Weer mooi gedaan. Iets te hard, maar fijn dat je dat kan.’ Inmiddels geven ze me lagere wattages, want ze weten dat ik er boven ga”, voegt de schaatsster er lachend aan toe.